دورکاری، فرصت کسب و کار یا تهدید سایبری؟

با افزایش دورکاری، زیرساخت‌های فناوری اطلاعات سازمان‌ها بیش از پیش در معرض حملات سایبری قرار گرفته‌اند. ابزارها و پلتفرم‌هایی مانند VPN، RDP و نرم‌افزارهای همکاری آنلاین، علی‌رغم تسهیل ارتباطات و دسترسی بخشی به منابع، یکی از هدف‌های اصلی مهاجمان سایبری هستند. پیچیدگی مدیریت امنیت در محیط‌های غیرمتمرکز و آگاهی کم کاربران نسبت به تهدیدات، این خطرات را افزایش داده است. در این مقاله، به بررسی اهداف اصلی حملات سایبری، تکنیک‌های رایج، نمونه‌های اخیر و راهکارهای مؤثر برای مقابله با این تهدیدات پرداخته می‌شود. همچنین، یک راه‌حل کارآمد برای حفاظت از زیرساخت‌های دورکاری معرفی خواهد شد.

Remote Work Infrastructure Exploits

این نوع حملات سایبری به حملاتی اشاره دارد که هدف آنها زیرساخت‌های فناوری اطلاعاتی است که برای کارمندان امکان دورکاری را فراهم می‌کنند. این زیرساخت‌ها شامل ابزارها، پلتفرم‌ها و سرویس‌هایی است که دسترسی به منابع سازمانی را از خارج از سازمان ممکن می‌سازد.

مسیرها و ابزارهای اصلی هدف حملات سایبری

• VPNها و پروکسی‌ها: این ابزارها برای برقراری ارتباط امن بین کاربران و شبکه‌های سازمانی استفاده می‌شوند، اما ضعف‌های امنیتی در آن‌ها می‌تواند دسترسی غیرمجاز را ممکن سازد.

• RDP (Remote Desktop Protocol): پروتکلی که برای دسترسی از راه دور به سیستم‌های کامپیوتری استفاده می‌شود و هدفی محبوب برای حملات نفوذ است.

• پلتفرم‌های همکاری: ابزارهایی مانند Microsoft Teams، Zoom و Slack به‌دلیل ارتباطات حساس کاربران، مستعد حملات فیشینگ و تزریق کد هستند.

• زیرساخت‌های ابری و SaaS: خدمات ابری اغلب به دلیل تنظیمات نادرست و دسترسی ضعیف، هدف حملات سایبری قرار می‌گیرند.

تکنیک‌های رایج در حملات سایبری

• Credential Stuffing: مهاجمان از اطلاعات کاربری دزدیده‌شده از منابع دیگر برای دسترسی به حساب‌ها استفاده می‌کنند.

• Phishing: تکنیکی که از پیام‌های جعلی برای فریب کاربران و دریافت اطلاعات محرمانه استفاده می‌کند.

• Exploitation of Unpatched Systems: سیستم‌های قدیمی و فاقد به‌روزرسانی‌های امنیتی مستعد نفوذ و سوءاستفاده هستند.

• Man-in-the-Middle Attacks: مهاجمان ترافیک بین کاربران و سرورها را رهگیری کرده و اطلاعات حساس را سرقت می‌کنند.

نمونه‌های اخیر حملات سایبری

• CVE-2023-0666: نوعی آسیب‌پذیری در برخی از VPNها که امکان دسترسی غیرمجاز به داده‌های حساس را فراهم می‌کند.

• حمله SolarWinds: حمله‌ای پیچیده به زنجیره تأمین که به‌طور گسترده برای نفوذ به شبکه‌های سازمانی استفاده شد.

دلایل افزایش حملات سایبری

• افزایش دورکاری: گسترش دورکاری پس از پاندمی COVID-19 سطح حملات را افزایش داده است.

• پیچیدگی مدیریت امنیتی: محیط‌های غیرمتمرکز مدیریت امنیت را دشوارتر کرده است.

• نبود آموزش کافی: بسیاری از کارکنان از تهدیدات سایبری و راه‌های مقابله با آن‌ها آگاهی کافی ندارند.

راهکارهای مقابله با حملات سایبری

• استفاده از احراز هویت چندعاملی (MFA): این روش یک لایه امنیتی اضافی ایجاد می‌کند و دسترسی غیرمجاز را دشوارتر می‌سازد.

• به‌روزرسانی و وصله‌های امنیتی: به‌روزرسانی مداوم نرم‌افزارها و سیستم‌عامل‌ها از نفوذ مهاجمان جلوگیری می‌کند.

• مانیتورینگ ترافیک شبکه:  استفاده از ابزارهای SIEM و NDR برای شناسایی فعالیت‌های مشکوک ضروری است.

• آموزش کارکنان: برگزاری دوره‌های آموزشی برای افزایش آگاهی درباره تهدیدات سایبری و رعایت اصول امنیتی.

• پیاده سازی مدل Zero Trust Network Access: در این مدل، دسترسی کاربران به منابع به‌شدت کنترل می‌شود و از هرگونه نفوذ جلوگیری می‌کند.

• جداسازی اینترنت از شبکه محلی: با ایجاد یک بستر امن و شبکه ای ایزوله از شبکه سازمان ها، می‌توان دسترسی به اینترنت را برای کارمندان فراهم کرد.

راه کار حفاظت از زیرساخت‌های دورکاری

میزکار امن دوران یک ابزار پیشرفته برای حفاظت از زیرساخت‌های دورکاری بر اساس مدل "اعتماد صفر" است. این محصول شامل ویژگی‌هایی مانند:

• ایجاد محیط دسترسی موقت و امن: ایجاد یک محیط امن بر مبنایdocker container که در شبکه ایزوله مجزا از شبکه داخلی سازمان می‌توانند به اینترنت دسترسی داشته باشند.

• کنترل دقیق دسترسی به منابع سازمانی: دسترسی‌ها بر اساس نیاز و سطح اعتماد تنظیم می‌شوند.

• احراز هویت چندعاملی (MFA):  امنیت کاربران را با لایه‌های اضافی تضمین می‌کند.

• تشخیص و پیشگیری از تهدیدات: رفتارهای مشکوک شناسایی و جلوگیری می‌شوند.

• مدیریت ساده و متمرکز امنیتی: امکان نظارت و مدیریت متمرکز برای تیم‌های امنیتی فراهم است.

• نظارت بر آپلودها و دانلودها: با کنترل دسترسی‌ها و امکان نظارت و برقرار کردن تنظیمات امنیتی می‌توان بر محتوای فایل‌های دانلود و آپلود نظارت بیشتری داشت.

• مدیریت دسترسی به سایت‌ها: می توان بدون نیاز به سخت افزارهای مجزا و با قابلیت ارائه white list و block list به راحتی دسترسی کاربران به وب سایت‌ها را می توان مدیریت کرد.

• تبدیل نرم افزارهای غیر امن به امن به همراه بسترهای ارتباطی از طریق رمزنگاری اتصال مبتنی بر TLS: ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻗﺎﺑﻠﻴﺖ ﻧﺮﻡ ﺍﻓﺰﺍﺭﻫﺎﻳﻲ ﺑﺎ ﺳﻄﺢ ﺍﻣﻨﻴﺖ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﺤﻴﻂ ﺍﻣﻦ ﻭ ﺭﻣﺰﻧﮕﺎﺭﻱ ﺷﺪﻩ ﺍﺭﺍﺋﻪ می‌گردد.

• رمزگذاری و مدیریت نشست‌ها: نشست‌های مرورگر وب توسط میزکار امن  به طور کامل رمزگذاری می‌شوند، بنابراین مهاجمان نمی‌توانند اطلاعات حساس را در طول انتقال داده رهگیری کنند.

• کاهش تعامل با ایمیل‌های فیشینگ: اگر کاربر لینکی در یک ایمیل مشکوک کلیک کند،  میزکار امن آن را درمحیط ایزوله باز می‌کند و از دسترسی کدهای مخرب به دستگاه اصلی جلوگیری می‌کند. فایل‌های مشکوک ضمیمه‌ شده در ایمیل ابتدا در محیط مجازی بررسی و اسکن می‌شوند.

• نظارت بر عملکرد: مدیران می‌توانند با استفاده از ماژول‌های کنترلی و تنظیمات مربوطه گزارش‌ها و سیاست‌های امنیتی را با کارآمدی بالاتر اعمال نمایند.